काल रात्री, केमडोचे सर्व कर्मचारी बाहेर एकत्र जेवले. उपक्रमादरम्यान, आम्ही "मी काय म्हणू शकतो" नावाचा एक अंदाज लावणारा कार्ड गेम खेळलो. या गेमला "काहीतरी न करण्याचे आव्हान" असेही म्हणतात. या शब्दाप्रमाणेच, तुम्ही कार्डवर आवश्यक असलेल्या सूचना करू शकत नाही, अन्यथा तुम्ही बाहेर पडाल.
खेळाचे नियम गुंतागुंतीचे नाहीत, परंतु खेळाच्या तळाशी पोहोचल्यावर तुम्हाला नवीन जग सापडेल, जे खेळाडूंच्या शहाणपणाची आणि जलद प्रतिक्रियांची एक उत्तम परीक्षा आहे. इतरांना शक्य तितक्या नैसर्गिकरित्या सूचना देण्यासाठी मार्गदर्शन करण्यासाठी आपण आपले मेंदू रॅक केले पाहिजे आणि इतरांचे सापळे आणि भाले स्वतःकडे निर्देशित करत आहेत की नाही याकडे नेहमी लक्ष दिले पाहिजे. संभाषणाच्या प्रक्रियेत आपण आपल्या डोक्यावरील कार्ड सामग्रीचा अंदाज लावण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे जेणेकरून आपण निष्काळजीपणे संबंधित सूचना देऊ नयेत, जे विजयाची गुरुकिल्ली देखील आहे.
सुरुवातीला, खेळाच्या सुरुवातीमुळे थोडेसे उजाड वातावरण पूर्णपणे तुटले होते. सर्वजण मोकळेपणाने बोलले, एकमेकांशी विचार केला आणि मजा केली. काही खेळाडूंना वाटले की ते खूप चांगले विचार करत आहेत, परंतु तरीही त्यांनी इतरांना डिझाइन करताना काही चुका केल्या आणि काही खेळाडू खेळातून "स्फोट" होतील कारण ते त्यांच्या कार्ड्स खूप सोप्या असल्यामुळे काही दैनंदिन कृती करतात.
हे जेवण निःसंशयपणे खास आहे. कामानंतर, प्रत्येकाने तात्पुरते त्यांचे ओझे हलके केले, त्यांचे त्रास सोडून दिले, त्यांच्या शहाणपणाला खेळ दिला आणि स्वतःचा आनंद घेतला. सहकाऱ्यांमधील पूल कमी होतो आणि हृदयांमधील अंतर जवळ येते.
पोस्ट वेळ: जुलै-०१-२०२२